Wie geweunlik woor ’t gezellig drök in ’t restaurant. Sef zoot taengeneuver eine klantj dae mer neet opheel mit kalle. Sef heurde 'm neet meer. Waat d'r ouch zag, wie hae ouch probeerde te loestere, nieks hólp. Op de ein of anger meneer sjmaakde 't zete 'm nog minder. Hae haaj ouch thoes aan taofel kènne zitte, woor 't insigste wo hae aan dach. Mer de klantj woor ouch vanaovendj weer keuning. De derde al dees waek, 't gesjprek net zo oppervlakkig en belaefd wie de veurige twee. Hae zoog zien ossehaeske ligke en kós allein mer dinke aan waat d'r vanaovendj thoes oppe taofel haaj gesjtange. Aan de hoeselikheid en wermte die thoes zo geweun woor en hie in ’t reataurant allein mer gekoch kós waere.
Druimentaere duujdje d'r 'n kuulke veur de saus. Mer de compositie op ziene tejjer leek in de verste verte neet op 't moos van thoes. De drie aerpelkes naeve 't sjtökske vleis neujde neet oet toet prakke. Zien vrouw Sjaan en de kinjer wore d'r óngertösse aan gewènd óm zónger ’m te aete.
Wie lang woor dit al ane gang. Orders, begreutinge, klantje, nuuj óntwikkelinge, nuuj produkte, alweer 'n nuuj filiaal, de grote beurs volgende waek, de vergadering van morge. Hae noom 'n sjlökske wien mer preufde 't pilske det hae vreuger zo gaer mit zien vrunj drónk. Wie lang woor det al weer geleje, zeve, ach, twelf jaor?
Zakelik ging 't 'm veur de windj, mer vanaovendj sjpoesde anger zake door ziene kop. Vanaovendj interesseerde ziene taofelgenoot 'm neet. Waneer haaj d'r zien familie veur 't lès ech gezeen?
God waat vluug d'n tied. Zou zien Sjaan thoes zeen? Woor ze noe gister mit häör vriendinne nao 't concert gewaes of waas 't vanaovendj? "Doot mich nog mer 'n tas kóffie en de raekening gaer", heurde Sef zich nag oet geweunte zègke.
Zoals gewoonlijk was het gezellig druk in het restaurant. Sef zat tegenover een klant die maar niet ophield met praten. Sef hoorde hem niet meer. Wat hij ook zij, hoe hij ook probeerde te luisteren, niets hielp. Op de een of andere manier smaakte het eten hem nog minder. Hij had ook thuis aan tafel kunnen zitten, was het enige waar hij aan dacht. Maar de klant was ook vanavond weer koning. De derde al deze week, het gesprek net zo oppervlakkig en beleefd als de vorige twee. Hij zag zijn ossenhaasje liggen en kon alleen maar denken aan wat er vanavond thuis op de tafel had gestaan. Aan de huiselijkheid en warmte die thuis zo gewoon was en hier in het restaurant alleen maar gekocht kon worden.
Al dromende maakte hij een kuiltje voor de saus. Maar de compositie op zijn bord leek in de verste verte niet op de stamppot van thuis. De drie aardappeltjes naast het stukje vlees nodigden niet uit tot prakken. Zijn vrouw Sjaan en de kinderen waren er ondertussen aan gewend om zonder hem te eten.
Hoe lang was dit al gaande. Orders, begrotingen, klanten, nieuwe ontwikkelingen, nieuwe producten, alweer een nieuw filiaal, de grote beurs volgende week, de vergadering van morgen. Hij nam een slokje wijn maar proefde het pilsje dat hij vroeger met zijn vrienden dronk. Hoe lang was dat al weer geleden, zeven, acht, twaalf jaar?
Zakelijk ging het hem voor de wind, maar vanavond spookten andere zaken door zijn hoofd. Vanavond interesseerde zijn tafelgenoot hem niet. Wanneer had hij zijn familie voor het laatst gezien?
God wat vliegt de tijd. Zou zijn Sjaan thuis zijn? Was ze nou gisteren met haar vriendinnen naar het concert geweest of was dat vanavond? "Doe nog maar een kop koffie en de rekening graag", hoorde Sef zich nog uit gewoonte zeggen.
LIEDJE: BANG DET ICH WAKKER WAER
Bang óm aaf te sjtaon waat d'r nag neet is
haaj ich vas aan de druime die ich mis
en ich loup nach sjteeds veurzichtig óm dich haer
bang det ich wakker waer
't woor de eerste keer det 't mich emes zach
wo ich zelf zo lange tied op haaj gewach
en ich fluuster sinds dae daag get veur mich haer
bang det ich wakker waer.
En wie ich ouch d'r taenge vech
ich zink d'r langzaam aan in weg
of is det waat ich 't leefste mit dich wil
Ich blief haope oppe wiezer dae dao drejt
toet veur allebei de tied 't zelfde sjteit
zónger waat of waem den ouch te kort te doon
LIED: BANG DET ICH WAKKER WAER
Bang om af te staan wat er nog niet is
Hou ik vast aan de dromen die ik mis
En ik loop nog steeds voorzichtig om je heen
bang dat ik wakker word
Het was de eerste keer dat iemand ’t me zei
Waar ik zo lange tijd op had gewacht
En ik fluister sinds die dag wat voor me uit
bang dat ik wakker word
En hoe ik er ook tegen vecht
Ik zink er langzaam aan in weg
Of is dat wat ik het liefste met je wil?
Ik blijf hopen op de wijzer die daar draait
Tot voor allebei de tijd hetzelfde staat
Zonder wat of wie dan ook te kort doen
Sef veulde d'r zich neet mekkelik bie. Veur d'n eerste keer in al die jaore haaj d'r zich krank gemeldj. Hae haaj lang mótte naodinke veur 'n gluifwaerdige sjmoes. 'n Griepke, neersjtein 'ne hernia of toch mer get verkeerds gegaete? Eigelik woor 't van de gekke.
Es directeur te mótte lege taege 'n secretaresse. 't Maakde 'm neet oet waem de vergadering ging veurzitte. Zie zooj waal zorge det alles oppe peutjes terech koom, 't aetentje van vanaovendj aafgezag zooj waere. Waarsjienlik ging 't neet lang doere.
'n Paar daag en hae woor weer d'n aaje.
"V'r gaon get leuks doon vandaag" leet Sef zien vrouw wete wie hae mit vers gekaokde eikes en kóffie naeve häör in bèd kroop. Sjaan keek 'm aan of ze water zoog branje.
"Ich dach des se vreug oppe zaak mós zeen". Veur de tweede keer daen daag haaj Sef get leuges paraat euver 'n oetgesjtèlde vergadering en 'ne klantj dae aafgebeld haaj. En veur de tweede keer daen daag veulde hae zich dao neet mekkelik bie.
Sjaan haaj 'ne aafsjpraok bie de kapper en zou vanaovendj mit vriendinne nao 'n concert gaon. Det haaj ze 'm 't weekend toch al gezag. En ze haaj gister nag 'n leuk klèdje zeen hange det ze zich toch nog wooj gaon haole vanmiddig. Mesjien det hae dalik de kinjer nao de trein kós bringe. Den hoofde zie zich neet zo te jage vandaag.
Óm twelf oer haaj d'r de gezèt van veur toet achter oet, eder kamer van 't hoes al drie keer gezeen en sjtóng d'r wezeloos d'n haof in te sjtare. Hae kós zien vrunj toch neet gaon belle of ze zin haaje 'n pilske mit te gaon drinke.
Sef voelde zich er ongemakkelijk bij. Voor de eerste keer in al die jaren had hij zich ziek gemeld. Hij had lang moeten nadenken voor een geloofwaardige smoes. Een griepje, een niersteen, hernia of toch maar iets verkeerds gegeten? Eigenlijk was het van de gekke.
Als directeur te moeten liegen tegen een secretaresse. Het maakte hem niet uit wie de vergadering ging voorzitten. Ze zouden er wel voor zorgen dat alles op de pootjes terecht zou komen, het etentje van vanavond afgezegd zou worden. Waarschijnlijk ging het niet lang duren.
Een paar dagen en hij zou weer de oude zijn.
“We gaan iets leuks doen vandaag” liet Sef zijn vrouw weten toen hij met vers gekookte eitjes en koffie naast haar in bed kroop. Sjaan keek hem aan of ze water zag branden.
“Ik dacht dat je vroeg op de zaak moest zijn”. Voor de tweede keer die dag had Sef wat leugens paraat over een uitgestelde vergadering en een klant die afgebeld had. En voor de tweede keer die dag voelde hij zich daar ongemakkelijk bij.
Sjaan had een afspraak bij de kapper en zou vanavond met vriendinnen naar een concert gaan. Dat had ze hem afgelopen weekend toch al gezegd. En ze had gisteren nog een leuk jurkje zien hangen dat ze toch wilde gaan halen vanmiddag. Misschien dat hij zo dadelijk de kinderen naar de trein kon brengen. Dan hoefde ze niet zo te haasten vandaag.
Om twaalf uur had hij de krant van voor tot achter gelezen, iedere kamer van het huis al drie keer gezien en stond hij wezenloos in de tuin te staren. Hij zou zijn vrienden toch niet kunnen bellen of ze zin hadden om met hem een pilsje te gaan drinken?
LIEDJE: EUVERPIENZING
Zit se ouch noe allein kieks veur dich oet, dink se aan mich
Vinjs nörges rös veuls dich laeg zo es ich
Dinks truuk aan waat woor, aan waat is en waat mót kómme
Verluus 't vechte taenge ‘n traon en dinks verdomme
Ich haaj van dich, ich veul dien pien
't los waal nieks op, mer doe mós 't wete
Ich haaj van dich, ich wil veur dich 't bèste
't leefs 't bèste mit ós twee-e.
Sjtaars get veur dich oet, kumps toet nieks kèns de sjtilte heure
Vreugs dich aaf wanneer, wanneer geit get gebeure
Waat precies det wètse neet, toch wachs se bös neet bang
Mer es se allein bös doere de oere zo verrekte lang
LIED: EUVERPIENZING
Zit je nu ook alleen, kijkt voor je uit, denk je aan mij
Vindt nergens rust, voelt je leeg zoals ik
Denkt terug aan wat was, aan wat is en wat moet komen
Verliest het vechten tegen een traan en denkt: verdomme
Ik hou van jou, ik voel jouw pijn
Het lost wel niets op, maar je moet ‘t weten
Ik hou van jou, ik wil voor jou het beste
Het liefst het beste, met ons tweeën
Staart wat voor je uit, komt tot niets, kunt de stilte horen
Vraagt je af wanneer, wanneer gaat iets gebeuren
Wat precies dat weet je niet, toch wacht je, bent niet bang
Maar als je alleen bent duren de uren zo verrekte lang