Tjeu meinde hem good te kènne, maar hae veel van de ein verbazing in de anger. Enfin, hae heurde ‘m kalle, mer woor gaon twiefele: “is t’r det waal”, “zin dao ein paar sjroeve bie hem los…” Eers dach Tjeu, det hae get zoot te aajore, Maar gaonde weg kreeg hae in de gate det Sef alles meinde…
“Loester…”, zag Sef “bie mich op ’t werk en ouch dao boete is mit de vrouwluuj nooit get loos gewaes… Mer veurige maondj in Marseille, toen kaam dao ein maedje, in mien auge get heel sjoons. Ein echte Française oet ‘t beukske…, Yvette. Toen ze mich ein hendje goof en mich aan keek, wis ich ‘t. “Die kin ich… van lang geleje… oet ein veurig laeve… zeker wete.
“Oet ein veurig laeve”… vroog Tjeu “Jao jóng det besjteit” zag hae vol euvertuging. Det zuusze aan de ouge… ouge zeen sjpegels van de zeel… ein zeel is ónsjterfelik…
Kiek es emes dood geit vluug de zeel op eige krach nao ein ver planeet wo gekeke waerd waat dae miens, wo ze in haet gezaete, allemaol gedaon haet in ’t laeve. Dao waerd gesorteerd… veur de hemel, of veur ’t vagevuur of de hel, esse eine grote nötterd bös gewaes. ’t Lief van eine miens duit soms get wo de zeel ’t neet mit ins is. Daoróm moog ein zeel keze nog ins trök te gaon nao de aerd óm ’t baeter te doon. Dan kump ze waal in ein anger lief en op ein heel anger plaats. Nou die Française is volges mich ein maedje det ich in ein vreuger laeve gekind höb.
Tjeu meende hem goed te kennen, maar hij viel van de ene verbazing in de andere. Enfin, hij hoorde hem praten, maar was gaan twijfelen: “is hij het wel”, “zijn er een paar schroefjes bij hem los…” Eerst dacht Tjeu, dat hij zomaar wat aan het ouwehoeren was. Maar gaandeweg kreeg hij in de gaten dat Sef alles meende…
“Luister…”, zei Sef “op het werk en ook daar buiten is met de vrouwtjes nooit iets aan de hand geweest… Maar vorige maand in Marseille, toen kwam daar een meisje, in mijn ogen iets heel moois. Een echte Française uit het boekje…, Yvette. Toen ze me een handje gaf en me aan keek, wist ik het. “Die ken ik… van lang geleden… uit een vorig leven… zeker weten.
“Uit een vorig leven”… vroeg Tjeu “Ja jongen dat bestaat” zei hij vol overtuiging. Dat zie je aande ogen… ogen zijn spiegels van de ziel… een ziel is onsterfelijk…
Kijk, als iemand dood gaat vliegt de ziel op eigen kracht naar een verre planeet waar gekeken wordt wat die mens, waar ze in heeft gezeten, allemaal gedaan heeft in het leven. Door wordt gesorteerd… voor de hemel, of voor het vagevuur of de hel, als je een grote slechterik bent geweest. Het lijf van een mens doet soms iets waar de ziel het niet mee eens is. Daarom mag een ziel kiezen nog eens terug te gaan naar de aarde om het beter te doen. Dan kom je wel in een ander lijf en op een hele andere plaats. Nou die Française is volgens mij een meisje dat ik in een vorig leven gekend heb.
LIEDJE: WAAT OOIT IS GEWAES
Ich drej aan 'n sjpeeldoos en sjpeel mit de tied
mit waat kump en waat ooit is gewaes.
Waat ooit is gewaes nooit vergaete, nooit kwiet
bliek det waas se altied nag haes.
Dus pak diene trèkzak en sjpeel mit ós mit
of blaos oppe sax wie nag nie
Maak meziek mit dae breije van “Tant com me quedera”
en zing weer die ein melodie
Det van tomba tomba of det mit die feep
det van morge van gister of waas se noe zaes
't ritme det ranselt de tied wie 'n zjweep
waerd nooit meug van waat ooit is gewaes
Dus vleeg weer es vlinder dao vlak bie de brón
oppe trappe die elfkes veurbie
Leen dae sjmale mit krulle de hood veur de zón
en zing den die ein melodie
LIED: WAAT OOIT IS GEWAES
Ik draai aan een speeldoos en speel met de tijd
Met wat komt en wat ooit is geweest.
Wat ooit is geweest, nooit vergeten, nooit kwijt
Blijkt dat wat je altijd nog hebt
Dus pak nou je trekzak en speel met ons mee
Of blaas op de sax zoals nog nooit
Maak muziek met die brede van “Tant com me quedera”
En zing weer die ene melodie
Dat van, tomba tomba of dat met die feep
Dat van morgen van gisteren of wat je nu zegt
Het ritme dat ranselt de tijd als ’n zweep
Wordt nooit moe van wat ooit is geweest
Dus vlieg weer als vlinder daar vlak bij de bron
Op de trappen de elfjes voorbij
Leen die smalle met krullen de hoed voor de zon
En zing dan die ene melodie
“Naem mich neet kwaolik, goje jóng”, zag Tjeu taege Sef. “Volges mich is dien midlife-fantasie op de luip gesjlage. Vertel maar neet van Yvette taege dien Sjaan”
“Sjnap ze det ich dao mit zit” vroog Sef. Yvette en ich, keke ós dökker aan en dachte ’t zelfde, veer versjtónge ós zónger wäörd.. Veer heurde ooit biejein en höbbe same väöl mitgemaak, maar waat en wanneer, det wèt nemes… Ich prakkezeer mich suf en kan de kop nörges meer bie haaje… Eigelik mós ich nog ins eine aafspraok make mit Yvette. Maar es Sjaan dao achter kump, vertelt die mich get angers. Det is gein sumpel zeel. “Kiek mer oet“, waarsjuwde Tjeu, “mesjien is ’t waal ein heel aaj kwaoj zeel in ein sjoon verpakking.”
“Neem me niet kwalijk, goeie jongen”, zei Tjeu tegen Sef. “Volgens mij is je midlife-fantasie op hol geslagen. Vertel maar niet over Yvette tegen je Sjaan”.
“Begrijp je dat ik daar mee zit” vroeg Sef. Yvette en ik, keken ons vaker aan en dachten het zelfde, we konden ons verstaan zonder woorden… Wij hoorden ooit bij elkaar en hebben samen veel meegemaakt, maar wat en wanneer, dat weet niemand… Ik prakkezeer me suf en kan het hoofd nergens anders meer bij houden… Eigenlijk moest ik nog eens een afspraak maken met Yvette. Maar als Sjaan daar achter komt, vertelt die me iets anders. Dat is geen simpele ziel. “Kijk maar uit”, waarschuwde Tjeu, “misschien is het wel een hele oude kwade ziel in een mooie verpakking”.
LIEDJE: ICH SJPEEL MIT VUUR
Ich sjpeel mit vuur es ich mit dich kal, al is ederein d'r bie
zo sjtiekemaan sjpeel ich dich de bal, al is de gool den nag neet vrie
de wien sjteit klaor en mien kamer wach, haet heimwee nao dae sfeer
ich krieg al meer den ich haaj verwach, 't liek zo anges deze keer
Ich sjpeel mit vuur mer haop det 't nag neet aan 't branje geit
zolang es nach mer ein deur nao dae eine oetwaeg aopesjteit
zolang sjpeel ich 't sjpel van zeuk mer zelf oet waat 't is of waat ich mis
en óngertösse kroep ich lekker taenge dich 'ns aan
en sjrief allein mer sjtiekem wo 't nemes vindj 'ns diene naam
en loup ich handj in handj mit dich de sjlaop den langsaam in, aha
Ich sjpeel mit vuur es ich nao dich kiek, doe zous 't kènne zeen
gedachtes danse op meziek, mer tèlle eers toet teen
LIED: ICH SJPEEL MIT VUUR
Ik speel met vuur als ik met je praat, al is iedereen erbij
Zo stiekemaan speel ik jou de bal, al is de goal dan nog niet vrij
De wijn staat klaar en mijn kamer wacht, heeft heimwee naar die sfeer
Ik krijg al meer dan ik had verwacht, het lijkt zo anders deze keer
Ik speel met vuur maar hoop dat het nog niet aan het branden gaat
Zo lang als nog maar een deur naar die ene uitweg openstaat
Zolang speel ik het spel van zoek maar zelf uit wat het is, of wat ik mis
En ondertussen kruip ik lekker tegen jou eens aan
En schrijf alleen maar stiekem waar het niemand vind eens je naam
En loop ik hand in hand met jou de slaap langzaam in, aha
Ik speel met vuur als ik naar je kijk, je zou ’t kunnen zien
Gedachtes dansen op muziek, maar tellen eerst tot tien